زمین نرم پارک‌ها
اما اخیرا زمین بازی بسیاری از پارک‌ها به پوشش‌هایی مجهز شده‌اند که کودکان روی آنها احساس آرامش می‌کنند و از خاکی شدن خبری نیست.
جنس این پوشش‌ها که از پلاستیک است، موجب می‌شود که زمین بازی برای کودکان چندان سفت و سخت نباشد تا موقع زمین خوردن به آنها آسیب جدی وارد نشود.
در همین راستا خوانندگان متعددی با ستون« در شهرچه خبر» تماس گرفته و خواستار گسترش این اقدام جالب و تحت پوشش قرار گرفتن زمین بازی تمام پارک‌ها شده‌اند.
همچنین برخی از این پوشش‌ها به صورت مطلوب به سطح زمین پیچ نمی‌شوند و به همین دلیل آب در زیر این پوشش‌های جمع شده و کودکان حین فرود آمدن روی آن، مجبور می‌شوند با کفش جوراب خیس پارک را ترک کنند.
پارکینگ پیک‌ها در پیاده‌رو
کمبود جای پارک در خیابان‌ها آنقدر جدی شده که این مشکل به پیاده‌رو‌ها هم سرایت کرده است. البته پارک کردن خودرو و موتور در پیاده‌رو مشکل تازه‌ای نیست اما متاسفانه برخی اقدامات این مسئله را حاد‌تر می‌کند.
به عنوان مثال برخی رستوران‌ها نه تنها فضای جلوی رستوران را منحصر به پارک خودرو‌ی مشتریان می‌کنند، بلکه بخشی از پیاده‌رو را نیز به پارک پیک‌های موتوری اختصاص می‌دهند.
البته گاهی چاره‌ای جز این نیست و به دلیل اینکه از ابتدا محلی برای موتور‌ها در نظر گرفته نشده است، باید آنها را جلوی رستوران پارک کرد.
اما حداقل می‌توان موتور‌ها را به نحوی پارک کرد که عبور و مرور عابران مختل نشود و آنها مجبور نباشند به جای عبور از پیاده‌روی مسدود شده توسط موتور‌ها، در خیابان ادامه مسیر بدهند.
سرعت‌گیر طبیعی
چند روزی است که در خیابان‌های شهر سرعت‌گیر‌های طبیعی و جدیدی سر از آسفالت درآورده‌اند که به هیچ‌یک از انواع قبلی شباهت ندارند.
این سرعت‌گیر‌ها که راه راننده‌ها را بسته و آنها را به یکباره غافلگیر می‌کنند در واقع شاخه‌هایی هستند که کارگران، بعد از سیمان ریختن دور درپوش کانال‌ها آنها را می‌کارند تا خودرو‌ها از روی سیمان‌های خیس عبور نکنند.
این در حالی است که راننده‌ها به ویژه هنگام شب دید خوبی ندارند و برخی از آنها نیز هنگامی شاخه‌ها را می‌بینند که فقط با یک چرخش سریع می‌توانند آن را رد کنند. نتیجه چنین چرخش‌های تندی نیز به قول معروف بر همگان واضح و مبرهن است.
این در حالی است که به جای این شاخه‌ها باید از پایه‌های قرمز پلاستیکی مجهز به شبرنگ استفاده کرد. البته این پایه‌ها نیز به یکباره در وسط خیابان سبز نمی‌شوند و به تدریج در کنار خیابان چیده می‌شوند تا خودرو‌ها به سمت چپ یا راست خیابان هدایت شوند و راننده‌ها به یکباره غافلگیر نشوند.
خودرو‌های فراموش شده
در حالی که شهر از خودرو اشباع شده و جای پارک کافی در آن وجود ندارد، مشاهده خودروهایی که سال‌هاست به دست فراموشی سپرده شده و در یک کوچه یا خیابان خاک می‌خورند، به هیچ وجه خوشایند نیست.
در کنار این خودرو‌های فرسوده، هر روز راننده‌های بسیاری تا انتهای کوچه به دنبال جای پارک می‌گردند اما دست‌آخر دور زده و مأیوسانه آنجا را ترک می‌کنند.
این در حالی است که راننده‌های خودرو‌های فرسوده و رهاشده در عین خودخواهی حاضر به تغییر محل آن نیستند. تذکر‌های کتبی که اهالی محل روی خودرو‌ی خاک‌خورده می‌نویسند نیز صاحبان آنها را از بی‌تفاوتی نسبت به اشغال طولانی مدت کوچه و خیابان منصرف نمی‌کند.
از سوی دیگر، خودرو‌های کثیف و آلوده فرسوده، ظاهر محله‌ها را زشت کرده و نمای ناخوشایندی به آنها می‌دهند. پس از چندی لانه کردن حیوانات موذی در آنها بوی بدی هم به آن اضافه می‌کند.
در چنین شرایطی بوی نامطبوع آنها از چندین متر آن طرف‌تر به مشام می‌رسد.
